پژوهشگران كشور در یك ابداع پژوهشی ارزشمند موفق شدند؛
ساخت دستگاهی جهت بررسی کفایت همودیالیز
پژوهشگران کشور در یک ابداع پژوهشی ارزشمند، موفق به ساخت و آزمایش موفقیت آمیز دستگاهی شده اند که می تواند میزان کفایت دستگاه های همودیالیز را سنجیده و انجام درست آنرا بررسی کند.
به گزارش هوا فضا به نقل از ایسنا، دستگاه ادراری از کلیه ها، حالب ها و مثانه تشکیل شده است. این دستگاه مسئول پاک سازی خون از سموم مختلف و حفظ تعادل آب و الکترولیت است. نارسایی کلیوی به لطمه موقتی یا دائمی کلیه اطلاق می شود که منجر به از دست رفتن عملکرد طبیعی کلیه ها می شود. لطمه کلیوی می تواند شروع ناگهانی داشته باشد یا آن که بصورت تدریجی اتفاق بیفتد. هنگامی که لطمه کلیوی به حدی برسد که نیاز به درمان جایگزینی کلیه داشته باشد، بیمار به سمت مرحله نهایی نارسایی کلیوی پیش می رود که در صورت عدم درمان منجر به مرگ می شود. متأسفانه شیوع مرحله نهایی نارسایی کلیوی افزایش معناداری در کشورهای درحال توسعه داشته است.
در این خصوص بگفته پژوهشگران، فرایندی به نام همودیالیز، شایع ترین درمانی است که تا حدودی علایم بیماری را کاهش داده و سبب بهبود شیوه زندگی بیماران می شود. گرچه کیفیت زندگی و طول عمر بیماران در چنین وضعیتی پایین تر از افراد عادی برآورد می شود. نرخ بقای بیماران دیالیزی هنوز هم بطور قابل توجهی کم است و عوامل زیادی در این مهم نقش دارند. در مطالعات مختلف، میانگین امید به زندگی بیماران همودیالیزی کمتر از سه سال برآورد شده است. دیالیز درواقع فرایندی است که سموم و مواد اضافی را از خون خارج کرده و اختلالات آب و الکترولیت و اسید و باز در رابطه با نارسایی کلیوی را تسهیل می کند. این پروسه در صورتی دارای تأثیر مناسب خواهد بود که از کیفیت و کفایت قابل قبولی برخوردار باشد.
پژوهشگرانی از دانشگاه علوم پزشکی شیراز و پژوهشگاه استاندارد کرج با همکاری یک مؤسسه خصوصی در این خصوص مبادرت به پژوهشی کرده اند که در آن دستگاهی برای تعیین کفایت دیالیز ساخته و مورد آزمایش واقع شده است.
این دستگاه، کم هزینه و غیر تهاجمی است و توانایی اندازه گیری پیوسته رسانایی مایع دستگاه دیالیز را دارد و امکان ارائه درمانی مقبول تر را فراهم می آورد.
بررسی های پژوهشگران فوق نشان می دهند که توسعه و اجرای این دستگاه بر روی دستگاه های دیالیز، پیشرفتی مؤثر در پیش گیری از عواقب ناشی از پروسه حیاتی فوق خواهد بود.
بگفته حسین پارسایی، محقق دانشگاه علوم پزشکی شیراز و همکارانش، «دستگاه طراحی شده، در جلسات دیالیز واقعی بصورت آزمایشی، تست و اعتبارسنجی شده است. در این روش مواد یا وسایل دورریختنی یا یک بارمصرف استفاده نمی شوند و از این طریق، هزینه های بیمار نیز کاهش می یابند. همین طور نیاز به نمونه گیری از خون بیمار و بررسی های آزمایشگاهی وجود نخواهد داشت».
آنها افزوده اند: «ما در این مطالعه، روشی را برای اندازه گیری میزان رسانایی الکتریکی محلول خون طراحی نموده ایم که امکان اجرای آن بدون تماس با محلول امکان پذیر است. این مهم با استفاده از روش تصویر خازنی و طیف سنجی امپدانس امکان پذیر شده است».
طبق نتایج حاصله، این روش برای شرایط بالینی بسیار کاربردی خواهد بود و پژوهش های آینده در این حوزه می توانند بر اندازه گیری غلظت داروها در ورودی و خروجی دستگاه دیالیز متمرکز شوند.
یافته های پژوهشی فوق و شرح دقیق دستگاه مربوطه در یک مقاله علمی پژوهشی در «فصل نامه علوم پزشکی صدرا» انتشار یافته اند. این نشریه متعلق به کمیته تحقیقات دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شیراز است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب