مرجعیت علمی قربانی دوگانگی آموزش عالی و پزشکی
هوا فضا: دانشیار مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور با تکیه بر ضرورت هم افزایی میان وزارتخانه های علوم و بهداشت، دوگانگی ساختاری این دو نهاد را یکی از موانع جدی تحقق مرجعیت علمی در ایران دانست و با ارائه تحلیلی تطبیقی از فاکتورهای آموزش عالی و پزشکی، پیشنهادهایی همچون ایجاد پژوهشگاه های مشترک، گسترش دوره های میان رشته ای و نقشه راه یکپارچه برای ارتقاء علمی کشور ارائه داد.
به گزارش هوا فضا به نقل از ایسنا، دکتر ناصر باقری مقدم در نشست تخصصی مرجعیت علمی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت که امروز چهارشنبه، ۲۴ اردیبهشت در مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت برگزار گردید، عنوان سخنرانی خودرا تحلیل تطبیقی عوامل مؤثر بر مرجعیت علمی در نظام آموزش عالی و آموزش پزشکی ایران ذکر کرد و اظهار داشت: هم اکنون ایران دو ساختار و نظام موازی در آموزش عالی در کشور با عنوان وزارت علوم و بهداشت وجود دارد و این انشقاق ساختاری، تفاوت در استراتژی و رفتارهای دو وزارتخانه علوم و بهداشت را به همراه داشته است.
وی با اعلان اینکه این انشقاق به مرجعیت علمی کشور لطمه می رساند، بر ضرورت حل این مشکل اصرار کرد.
باقری مقدم با اشاره به ابهام در تعریف دقیق «مرجعیت علمی» در ادبیات جهانی، تعاریف مختلفی از آن، همچون توانایی تشکیل به گفتمان های علمی و توان اثرگذاری در فرایندهای خلق، ارزیابی و انتقال دانش را ارائه داد و تصریح کرد: مرجعیت علمی دارای چهار بعد دانشی (تولید مستمر و نوآورانه دانش با ضریب تاثیر بالا)، نهادی (وجود سازمان ها و نهادهای علمی)، بین المللی (مشارکت فعال در شبکه های علمی جهانی) و ارزشی و فرهنگی (گفتمان سازی علمی و بومی با توان جهانی سازی) است. و عوامل مختلفی در ایجاد این ۴ بعد مرجعیت علمی مؤثر است.
دانشیار مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور پژوهش های فناورانه، نظام ارزیابی عملکرد مبتنی بر کیفیت، دیپلماسی علمی فعال، حمایت دولت از نهادهای علمی مستقل، تجاری سازی پژوهش و پیوند علم با جامعه را از راهکارهای تحقق مرجعیت علمی نام برد و تصریح کرد: در مطالعات انجام شده با بهره گیری از روش تحلیل تطبیقی ساختاری، فاکتورهای مرجعیت علمی در آموزش عالی و آموزش پزشکی را مقایسه کردیم. این فاکتورها در عرصه وزارت علوم شامل مواردی چون تعداد و کیفیت مقالات، نرخ استناد، رتبه دانشگاه ها، سهم در ثبت اختراعات و تولید فناوری و حضور در مجامع بین المللی است.
وی شاخص هایی نظیر جذب بیماران، اعتبار بخشی بین المللی بیمارستان ها و سهم در استانداردهای علمی را از فاکتورهای ارزیابی در آموزش پزشکی برشمرد و اظهار داشت: چالش هایی نظیر کمیت گرایی در ارزیابی ها، استقلال محدود دانشگاه ها، مهاجرت نخبگان در آموزش عالی و تداخل ماموریت های درمانی و آموزشی، تمرکز بر رشد کمی بجای کیفی و پراکندگی منابع مالی در آموزش پزشکی از چالش های نظام آموزشی کشور است و برای ساماندهی نیازمند هم افزایی دو نظام آموزش عالی در کشور هستیم.
وی پیشنهادهایی برای حل این چالش ها ارائه داد و اضافه کرد: دراین خصوص راهکارهایی چون ایجاد پژوهشگاه های مشترک، گسترش دوره های میان رشته ای، ایجاد سیستم گزارش دهی یکپارچه برای دستاوردهای دانشگاه ها و تشکیل شورای مشترک سیاستگذاری مرجعیت علمی پیشنهاد می شود.
باقری مقدم بر ضرورت ایجاد یک نقشه راه یکپارچه برای پیشرفت مرجعیت علمی کشور اصرار کرد و تصریح کرد: دیپلماسی در پیشرفت مرجعیت علمی نقش برجسته ی ایفا می کنگند که در این زمینه پیشرفت سایت های دانشگاه ها و رؤیت پذیری علمی نقش ویژه ای دارد.
وی ادامه داد: در مرجعیت علمی ضعف در پیوند پژوهش با نیازهای جامعه را مشاهده می نماییم. همین طور یکی از چالش های پیش روی آموزش پزشکی ما تداخل ماموریت های درمانی با کارهای آموزشی و پزشکی است که یکی از اشکالات اساسی ایجاد مرجعیت در عرصه بهداشت بشمار می رود.
وی اشاره کرد: فاکتورهای بخش آموزش های عالی کشور بیشتر ناظر بر ورودی ها و فرایندهای علمی است، در صورتیکه در وزارت بهداشت تمرکز بر آموزش پزشکی و تلفیقی از خروجی خدماتی و بازار محور است.
وی با اشاره به تفاوت های زیر ساخت های تحقیقاتی در وزارت علوم و بهداشت اشاره کرد: در عرصه آموزش عالی لابراتوار ها و شبکه های تامین مالی پژوهشی را داریم، اما در آموزش پزشکی ساختار درمانی و پژوهشی ادغام شده و قطب های علمی سلامت به وجود آمده است و به عنوان پیشنهاد عرض می کنم که می توان دست به دست هم دهیم و در عرصه مرجعیت علمی اشتراکاتی در عرصه زیرساخت های پژوهشی میان دو وزارتخانه علوم و بهداشت ایجاد نماییم و زمینه امکان ایجاد پژوهشگاه های مشترک بین آموزش عالی و حوزه سلامت را در کشور فراهم نماییم.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب