برگزیده جایزه مصطفی(ص)، برنده نوبل شیمی ۲۰۲۵ شد
به گزارش هوا فضا، پروفسور عمر یاغی، برگزیده اولین دوره جایزه مصطفی(ص) در سال 2015 در عرصه علم و فناوری نانو، به عنوان برنده جایزه نوبل شیمی 2025 معرفی گردید.
به گزارش هوا فضا به نقل از مهر، پروفسور یاغی، متولد ۱۹۶۵ در اَمان اردن، تحصیلات عالی خودرا در دانشگاه نیویورک و دانشگاه ایلینوی به انتها رساند و سپس در دانشگاه های معتبر آمریکا همچون هاروارد، آریزونا، میشیگان، یو. سی. ال. ای و برکلی به تدریس و پژوهش پرداخت. او تا حالا جوایز بین المللی گوناگونی همچون مدال ساکونی (۲۰۰۴)، جایزه پژوهش برنامه هیدروژن (۲۰۰۷)، جایزه شیمی مواد ACS (۲۰۰۹) و جایزه بین المللی ملک فیصل (۲۰۱۵) را دریافت کرده و با بالاتر از ۲۰۰ مقاله علمی انتشار یافته، در بین پنج دانشمند برتر جهان قرار دارد.
وی از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵ در دانشگاه میشیگان و یو سی اِل اِی و از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ در مقام استادی مشغول بکار بوده است. هم اکنون استاد رشته شیمی دانشگاه برکلی است.
پروفسور یاغی به خاطر تلاش در طراحی مواد، صاحب جوایز بی شماری است. وی در سال ۲۰۰۴ جایزه مدال ساکونی از جامعه شیمی کشور ایتالیا و در سال ۲۰۰۷ جایزه پژوهش و تولید برنامه هیدروژن را به خاطر اثر منحصربه فردش در حوزه ذخیره سازی هیدروژن کسب کرده است. در سال ۲۰۰۹ هم برای تولید پایه های اولیه برای طراحی مواد جدید، جایزه ACS جایزه شیمی مواد را دریافت کرد. همینطور در سال ۲۰۱۵ جایزه بین المللی شاه فیصل را بطور مشترک با پروفسور مایکل گراتزل از انستیتو فناوری فدرال سوییس کسب نمود. او دارای کرسی استادی بالاتر از ۱۰ دانشگاه در کشورهای چین، کره جنوبی، ویتنام، عربستان سعودی و امارات عربی است؛ بالاتر از ۲۰۰ مقاله در معتبرترین مجله های جهانی به چاپ رسانده و در زمره پنج دانشمند بزرگ جهان به شمار می آید.
پروفسور عمر یاغی در سال ۲۰۱۵ برنده جایزه مصطفی(ص) در عرصه علم و فناوری نانو با اثر «چارجوب های فلز آلی (MOFs)» شد.
پروفسور عمر یاغی، استاد شیمی دانشگاه برکلی کالیفرنیا همینطور به عنوان برنده جایزه جهانی علمی آلبرت اینشتین سال ۲۰۱۷ انتخاب گردید. شورای جهانی فرهنگی، این جایزه را در جهت تقدیر از تلاش ها و ابداعات علمی پروفسور یاغی به وی اهدا کرد. این دانشمند در طراحی و ساخت موادی با چارچوب های مستحکم کریستالی متخلخل فلزی- آلی (MOFs) و آلی-کووالانسی، پیشگام بوده و رشته جدیدی را در علم شیمی موسوم به «شیمی مشبک» پایه گذاری کرده است.
چارچوب های فلز آلی (MOFs) یکی از موفقیتهای این استاد دانشگاه برکلی است. در دنیای امروز، نیاز به منابع انرژی پاک و تکنولوژی های جدید بالاتر از هر زمان دیگری احساس می شود. یکی از مسیرهای نویدبخش در این حوزه، طراحی موادی است که بتوانند مانند یک ابزار چندکاره عمل کنند و کاربردهای گسترده ای در ذخیره سازی انرژی، تصفیه محیط زیست و پزشکی داشته باشند. یکی از مهم ترین موفقیتهای علم مواد در دهه های اخیر، چارچوب های فلزی–آلی یا همان MOFs هستند. این مواد به علت تخلخل بی نظیر و سطح داخلی بسیار بزرگشان توانسته اند جایگاهی ویژه در پژوهش های علمی و صنعتی پیدا کنند.
MOFs نه فقط قادر به ذخیره گازهایی چون هیدروژن و متان برای تولید انرژی پاک هستند، بلکه می توانند دی اکسیدکربن را از دودکش نیروگاه ها جذب نمایند، مولکول های مختلف را از هم جدا کنند و حتی در دارورسانی و تصویربرداری پزشکی به کار روند.
او علاوه بر فعالیتهای آموزشی و پژوهشی در دانشگاه، با انتشار آثار علمی برجسته توانسته جایگاه مهمی در جامعه علمی جهان به دست آورد. دریافت جوایزی چون جایزه مصطفی(ص) در سال ۲۰۱۵، جایزه ACS در حوزه شیمی مواد و قرار گرفتن در بین پراستنادترین محققان، قسمتی از موفقیتهای او را نشان میدهد.
یاغی تنها به پژوهش های دانشگاهی بسنده نکرد و روش های نوین سنتز MOFs را معرفی نمود و با همکاری شرکتها و استارتاپ ها، این مواد را به عرصه صنعت وارد ساخت؛ از برداشت آب از هوا گرفته تا ذخیره سازی هیدروژن. امروزه MOFs سنتز شده توسط یاغی و روش های نوین او، در ذخیره سازی انرژی، جذب دی اکسیدکربن، سنسورهای زیستی و دارورسانی هوشمند کاربرد دارند و نشان دهنده پیوند موفق پژوهش بنیادی با فناوری های کاربردی هستند.
دستاوردهای عمر یاغی در طراحی و سنتز مواد متخلخل، سهمی مهم در پیشبرد فناوری های در رابطه با انرژی پاک، محیط زیست و پزشکی داشته است؛ نمونه ای روشن از این که چطور یک نگاه نو در علم می تواند آینده ای متفاوت رقم بزند. خلاصه اینکه او تا حالا جوایز بین المللی گوناگونی همچون مدال ساکونی (۲۰۰۴)، جایزه پژوهش برنامه هیدروژن (۲۰۰۷)، جایزه شیمی مواد ACS (۲۰۰۹) و جایزه بین المللی ملک فیصل (۲۰۱۵) را دریافت کرده و با بالاتر از ۲۰۰ مقاله علمی انتشار یافته، در میان پنج دانشمند برتر جهان قرار دارد. وی در سال ۲۰۰۴ جایزه مدال ساکونی از جامعه شیمی کشور ایتالیا و در سال ۲۰۰۷ جایزه پژوهش و تولید برنامه هیدروژن را به خاطر اثر منحصربه فردش در حوزه ذخیره سازی هیدروژن کسب کرده است. موفقیتهای عمر یاغی در طراحی و سنتز مواد متخلخل، سهمی مهم در پیشبرد فناوری های در ارتباط با انرژی پاک، محیط زیست و پزشکی داشته است؛ نمونه ای روشن از اینکه چگونه یک نگاه نو در علم می تواند آینده ای متفاوت رقم بزند.
منبع: aero-space.ir
این مطلب هوافضا را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران هوافضا در مورد این مطلب